Pierwsza z dwóch części sagi Francine Rivers przedstawia trudne relacje pomiędzy kilkoma kolejnymi pokoleniami matek i córek. Na początku dwudziestego wieku pełna temperamentu Marta Schneider opuszcza Szwajcarię w poszukiwaniu lepszego życia, zdeterminowana spełnić nadzieje swojej matki. Jej bogata w doświadczenia podróż prowadzi ją przez Europę do Kanady, gdzie poznaje przystojnego Nicklasa Walterta. Nie była jednak w pełni przygotowana ani do poświęceń, jakie musi ponieść, ani do małżeństwa czy macierzyństwa, kiedy dociera na pustynne tereny Kanady, a następnie na obszary suchych kalifornijskich dolin, by zajmować się rodziną. Nadzieją Marty jest zapewnić dzieciom lepsze życie, ale doświadczenie nauczyło ją, że szansę przetrwania mają najsilniejsi. Jej trudna miłość, często jest źle odbierana, szczególnie przez starszą córkę Hildemarę Rose, która zabiega o akceptację matki. Pośród dramatu drugiej wojny światowej Hildie przeżywa swoją wielką miłość i sama zakłada rodzinę. Lecz nieoczekiwane i tragiczne wydarzenia zmuszają matkę i córkę do stawienia czoła swoim ułomnościom i pogłębiającą się, dzielącą je przepaścią, która grozi rozłąką na zawsze.

Dorastanie wcale nie jest łatwe dla Carolyn Arundel. Kiedy jej Mama Hildemara przechodzi okres kwarantanny po przebytej gruźlicy, zamknięta w swojej sypialni, Carolyn nawiązuje szczególnie mocną więź ze swoją Babcią Martą, która przeprowadza się do ich domu. W miarę rosnącego napięcia pomiędzy Hildie i jej matką, Carolyn przyjmuje winę za ten stan na siebie. Kiedy Hildie wraca do pracy, a Marta wyjeżdża, Carolyn i jej brat dorastają jako dzieci "z kluczem pod doniczką" w świecie przesiąkniętym strachem zimnej wojny. College oferuje Carolyn możliwość odnalezienia siebie, ale rodzinna tragedia rujnuje jej nowo odkrytą niezależność. Zamiast wracać do domu, odcina wszelkie więzy i przesiąka upojną subkulturą San Francisco. Kiedy po dwóch latach podnosi się na nowo, zagubiona bardziej niż dotychczas, niechętnie wraca do swojej rodziny, która pomaga jej odbudować własne życie i życie córki May Flower Dawn. Podobnie jak Carolyn, May Flower Dawn doświadcza bliższej więzi ze swoją Babcią Hildie niż z matką, powodując jeszcze jedną szczelinę między pokoleniami. Kiedy jednak Dawn stara się uniknąć błędów, jakie zostały popełnione przez poprzednie pokolenia, przysięga sobie, że w pewien sposób stanie się pomostem między najważniejszymi kobietami w jej rodzinie, zamiast murem, który rozdzieli je na zawsze. "Potęga marzeń" to druga po "Potędze nadziei" część sagi rodzinnej na temat poświęceń matki na rzecz córki oraz prawdziwej natury bezwarunkowej miłości. Rozciągająca się od 1950 roku do czasów współczesnych powieść, stanowi emocjonalną i niezapomnianą lekturę.